ارائه شده توسط تیم IONS
آیا ذهن انسان قادر است بر ماده فیزیکی تأثیر بگذارد؟ شاید این ایده در نگاه اول عجیب به نظر برسد، اما تحقیقات پیشرفته نشان میدهد که تمرکز و نیت ذهنی میتواند ویژگیهای اشیاء فیزیکی را تغییر دهد. برای مثال، شکلات یا چایی که با نیت مثبت تحت تأثیر قرار گرفتهاند، میتوانند خواص تقویتکننده روحیه خود را افزایش دهند. حتی آبِ تحت تأثیر نیت مثبت نیز میتواند رشد گیاهان و فعالیت سلولی را بهبود بخشد. اما سؤال اینجاست: آیا چنین تأثیری میتواند بر چیزی به پیچیدگی سلولهای سرطانی نیز اعمال شود؟
این ایده به مفهومی در فیزیک کوانتوم به نام «اثر ناظر» مرتبط است. بر اساس این مفهوم، مشاهده یا نیت میتواند بر رفتار سیستمهای فیزیکی تأثیر بگذارد. با الهام از این نظریه، به همراه گروهی از محققان در تایوان، تصمیم گرفتیم بررسی کنیم که آیا نیت ذهنی متمرکز میتواند رفتار سلولهای گلیوبلاستوما – نوعی بسیار تهاجمی و کشنده از سرطان مغز – را محدود کند یا خیر.
گلیوبلاستوما یکی از خطرناکترین انواع سرطان است. این تومور به سرعت رشد میکند و در برابر روشهای درمانی رایج مانند جراحی، پرتودرمانی و شیمیدرمانی مقاومت نشان میدهد. حتی پس از درمان نیز احتمال عود آن بسیار بالاست. از آنجا که رفتار این سرطان تحت تأثیر تفاوتهای ژنتیکی بیماران است، درمان آن به یکی از بزرگترین چالشهای پزشکی تبدیل شده است. با توجه به نرخ بقای بسیار پایین بیماران، یافتن روشهای درمانی جدید و نوآورانه یک ضرورت فوری است.
در مطالعه اخیر ما، این فرضیه مطرح شد که آبی که تحت تأثیر نیت ذهنی قرار گرفته است، میتواند مهاجرت سلولهای گلیوبلاستوما را کاهش دهد. مهاجرت سلولهای سرطانی یکی از عوامل کلیدی در گسترش سرطان است، بنابراین کنترل آن میتواند گامی مهم در مهار بیماری باشد. این فرضیه جسورانه نهتنها دیدگاههای جدیدی در مورد سرطان ارائه میدهد، بلکه ممکن است راه را برای توسعه روشهای درمانی کاملاً نوین هموار کند.
اگر نتایج این تحقیق مثبت باشد، شاید روزی بتوانیم از قدرت ذهن به عنوان ابزاری مکمل در کنار روشهای درمانی سنتی استفاده کنیم. این کشف میتواند انقلابی در درک ما از ارتباط ذهن و بدن ایجاد کند و امیدهای تازهای برای بیماران سرطانی به ارمغان آورد.
روش انجام مطالعه
برای آزمایش این فرضیه، سلولهای گلیوبلاستومای انسانی در معرض دو نوع آب قرار گرفتند: آبی که تحت تأثیر نیت ذهنی قرار گرفته بود و آبی که هیچ درمانی روی آن انجام نشده بود. فرآیند کار با استفاده از آب مقطر فوق خالص آغاز شد. این آب به ۲۰ بطری شیشهای تقسیم شد. سپس، با استفاده از یک مولد اعداد تصادفی، یک دستیار پژوهشی این بطریها را به دو گروه A و B تقسیم کرد.
در مرحله بعد، چهار راهب ارشد از بنیاد بودایی «بلیس ویزدوم» در تایوان، یک مراسم ویژه نیتدهی را انجام دادند. هدف آنها این بود که اثرات مثبت را در آب «منعکس» کنند تا به طور بالقوه ویژگیهای مضر سلولهای سرطانی که این آب را جذب میکنند، کاهش یابد. این نیت متمرکز تنها به گروه بطریهای تحت درمان اختصاص داده شد، در حالی که هر دو گروه بطریها در یک اتاق نگهداری میشدند تا شرایط محیطی یکسان باشد.
برای جلوگیری از سوگیری، تنها دستیار پژوهشی و راهبان میدانستند کدام بطریها تحت درمان قرار گرفتهاند. سایر افراد درگیر در مطالعه، از جمله محققانی که آزمایشها را انجام میدادند، تا زمان تحلیل دادهها از این اطلاعات بیخبر بودند.
آبهای تحت درمان و بدون درمان به آزمایشگاه ارسال شدند و از آنها برای کشت سلولهای گلیوبلاستوما استفاده شد. سپس، رفتار سلولها، از جمله رفتار مهاجرت آنها (یعنی سرعت و مسافتی که میتوانستند گسترش یابند)، اندازهگیری شد تا مشخص شود آیا آب تحت درمان تأثیری داشته است یا خیر.
یافتهها: نیت ذهنی حرکت سلولهای سرطانی را کند کرد
ما دریافتیم که سلولهای گلیوبلاستوما که در معرض آب تحت تأثیر نیت ذهنی قرار گرفته بودند، به طور قابل توجهی کمتر از سلولهایی که در معرض آب معمولی بودند، حرکت کردند. این یافته نشان میدهد که آب تحت درمان تأثیر قابل اندازهگیری در کاهش گسترش این سلولهای سرطانی داشته است و میتواند به عنوان یک پیشرفت بالقوه در درک تأثیر نیت ذهنی بر رفتار سلولهای سرطانی در نظر گرفته شود.
این یافتهها چه معنایی دارند؟
اگرچه این نتایج هیجانانگیز هستند، اما به همان اندازه که پاسخ میدهند، سوالات جدیدی نیز ایجاد میکنند. چگونه نیت ذهنی میتواند ساختار آب را در سطح مولکولی تحت تأثیر قرار دهد؟ و این تغییر در آب چگونه بر سلولها تأثیر میگذارد؟ آیا این تغییر بر پیوندهای بین مولکولها تأثیر میگذارد یا رفتار پروتئینهای سلولی را تغییر میدهد؟ برخی نظریهها پیشنهاد میکنند که پروتئینهای حساس به کوانتوم، مانند کریپتوکروم (cryptochrome)، که در بسیاری از موجودات زنده یافت میشوند، ممکن است به عنوان واسطهای برای این اثرات عمل کنند.
آیا عامل دیگری غیر از نیت ذهنی میتواند باعث این نتایج شده باشد؟ سوگیری آزمایشگر یک توضیح احتمالی است، اما طراحی کنترلشده و دو سو کور مطالعه ما برای کاهش این احتمال به کار گرفته شد. برای تأیید این یافتهها و کشف فرآیند ذخیره یا «انتقال» نیت در آب، تحقیقات بیشتری مورد نیاز است.
مرز جدیدی برای علم و پزشکی
این یافتهها از این جهت هیجانانگیز هستند که اگر نیت ذهنی بتواند گسترش سلولهای سرطانی را کند کند – حتی با تأثیر بر چیزی به پایهای مانند آب در محیط رشد سلولها – راههای کاملاً جدیدی برای درک ارتباط بین ذهن، ماده و سلامت گشوده میشود. آیا میتوان از این «قدرت ذهنی» به عنوان یک روش مکمل برای درمان سرطان استفاده کرد؟ این یافتهها سوالات جذابی درباره پتانسیل نهفته ذهن و نقش آن در علم و پزشکی مطرح میکنند.
